Gezien worden bij de tandarts

‘Tot zo’n drie jaar geleden bezochten we als gezin een reguliere tandarts. De inrichting van de praktijk was koel en zakelijk. Ik vergeleek het met een betegelde voortuin waar geen groen mocht groeien. Ik voelde me er een nummer. Echt gealarmeerd raakte ik toen Marijn een rotte kies had die zonder pardon getrokken zou worden. Bij zo’n jong kind direct een kies trekken, daar had ik mijn twijfels bij. Bovendien had Marijn al een aantal slechte ervaringen gehad bij de tandarts en de manier waarop daar met hem werd omgegaan vond ik niet prettig.

Ik heb met meerdere mensen gesproken en kwam zo terecht bij tandarts Borm. Marijn is een open en gevoelig kind en inmiddels was hij zo bang van de tandarts dat hij er niet meer naar toe wilde. Tandarts Borm ‘zag’ van alles aan de tanden van Marijn. Bijvoorbeeld dat hij zijn emoties niet constructief kon uiten. Hij werd heel snel boos. De tandarts keek naar de vorm van Marijn’s tanden en naar hoe de kaken stonden. Omdat die niet symmetrisch op elkaar staan werd hij doorverwezen naar een manueel therapeut met de vraag om mee te kijken of er eventueel in Marijn’s skelet onregelmatigheden zichtbaar waren. De therapeut constateerde een kuiltje in een wervel in de bovenrug. Na enkele weken oefenen was dat kuiltje verdwenen.

De euritmie die Marijn daarnaast bij euritmietherapeut Wieger Veerman volgt is ondersteunend. Door de oefeningen die hij meekrijgt leert hij om zichzelf beter begrenzen. Wat ik mooi vind is dat door deze zorgvuldige benadering  Marijn  zelf  verantwoordelijkheid  leert  nemen  voor  zijn  gebit,  door  moeite  te  doen  levert  hij  zelf  een  bijdrage. 

Dat  vind  ik  waardevol.  We  zijn  nu  allemaal  patiënt  bij  tandarts Borm. Frappant vond ik ook dat toen hij bij Emma in de mond  keek  hij  opmerkte:  ‘Jij  houdt  zeker  van  dansen?’  Dat doet  ze  inderdaad  graag.  Wanneer  met  zorg  naar  het  gebit  gekeken wordt kan daar blijkbaar veel uit worden afgelezen.

Het gevoel dat de dingen een bedoeling hebben, dat er een samenhang  is,  spreekt  me  aan.  De  essentie  voor  mij  is  dat  je als patiënt gezien wordt door de tandarts. Marijn vindt de tandarts nog altijd een beetje eng, maar heeft nu voldoende vertrouwen om zich over te geven.’

Marijn:  ‘Ik  heb  nu  een  fijne  tandarts.  Hij  doet  niet  zo  snel  iets. Hij is heel aardig en rustig en zegt wat hij gaat doen. Hij komt  ook  niet  direct  met  allerlei  spuiten  en  prikjes  aan.  Bij  de vorige tandarts ging alles zo snel mogelijk. Bij de manueel therapeut op het therapeuticum in Zutphen kreeg ik buigoefeningen voor mijn rug. Bij de euritmie van Wieger maken we letters met gebaren, die ik thuis moet oefenen. Met armen en voeten, stilstaand en lopend. Ook een slaapspreukje leerde ik. Bij de oefeningen met de rug voel ik hoe die uitkomen in mijn nek. Verder weet ik ook niet precies hoe het werkt.